Turn jest niezwykle ważną rundą licytacji w Texas Holdem. Na tym etapie licytacji wysokość zakładów została zwiększona, tak, więc za popełnione błędy przyjdzie płacić drożej. Dodatkowo wielu graczy decyduje się wnieść relatywnie tani zakład na flop (call) licząc na trafienie na przykład jednej ze swoich kart, wyższych niż którakolwiek z kart na stole (overcard) lub gut-shot-strit, teraz, gdy wysokość wnoszonych zakładów została zwiększona i przyjdzie im płacić na turn jeden duży zakład (one big bet) często rezygnują z dalszej gry.
Nasza gra na turn powinna być bardziej jasna i przejrzysta niż na flopie. Jeżeli sądzimy, że mamy najlepszy układ po prostu wnosimy zakład (bet), szczególnie, jeżeli obawiamy się graczy dobierających do wyższych układów (drawing hands) np. flush czy straight i chcemy w ten sposób ochronić nasz układ (protect). Będąc przekonanym, że któryś z graczy zdecyduje się na wniesienie zakładu, możemy nawet celem ochrony naszego układu kart, pokusić się o check-raise, aby uczynić dobieranie przez innych graczy możliwie najdroższym. Jeżeli sami jesteśmy dobierającymi graczami, upewnijmy się, że mamy odpowiedni poziom pot odds, względnie implied pot odds, aby wnieść dany zakład.
Przykład drawing hand poniżej
Middle-Late position
Kilku graczy ogląda flopa bez podniesienia stawki
Zdecydowaliśmy się jako trzeci gracz wnieść zakład na flopie (call), co było granicznym, jeżeli chodzi o słuszność decyzji zakładem (marginal). Teraz to właśnie turn powinien dać nam odpowiedz, jak należy postępować dalej. Kolejna 7 lub As to podniesienie stawki (raise) na turnie, a heart, czyli czwarta karta do koloru to sprawdzenie (call). W innych przypadkach rezygnacja z gry.
W większości dobieranych rąk (drawing) do silnego koloru, czy strita będziemy mieli odpowiedni poziom odds, żeby kontynuować grę i sprawdzić (call). Należy jednak pamiętać, że jeśli wśród kart komunalnych, czyli kart dostępnych dla wszystkich graczy na stole jest para powinniśmy mieć zagwarantowany wyższy poziom odds, aby kontynuować grę. Wynika to z obawy o możliwego fula (full-house). Jeżeli turn będzie trzecią kartą w kolorze należy zrezygnować z dobierania do strita.
W niektórych sytuacjach, tak jak zaprezentowanym powyżej graficznie przykładzie wniesienie zakładu (bet) z dobieraną ręką (drawing hand) może być dobrym rozwiązaniem. Szczególnie, jeżeli mamy przeciwko sobie, jednego lub dwóch przeciwników i wydaje nam się, że istnieje szansa, że obydwoje zdecydują się zrezygnować z kontynuowania rozgrywki (fold). Przykładowo niska para z kickerem wyższym niż karty komunalne (overcard kicker) w połączeniu z możliwym kolorem (flush draw) często może zasługiwać na wniesienie zakładu (bet). Możemy wygrać wskutek rezygnacji z gry przeciwnika, a jeżeli nie to mamy wiele outsów, aby wygrać dzięki river.
Omawiając turn należy zwrócić uwagę na podnoszenie stawki (raise).W czasie danej sesji gry najczęściej nie będziemy podnosić stawki na turn tak często jak inni gracze, wynika to z tego, że na ogół pokazaliśmy siłę naszego układu pre i flop, co spowodowało, że inni gracze decydują się sprawdzić (check) na turn. Dodatkowo wielu graczy decyduje się na powolne rozgrywanie silnych układów, celem zmylenia przeciwnika (slow-playing) np. trójek (trips).
Na ogół trudną do oceny sytuacją jest przypadek, kiedy inny gracz zdecyduje się na raise na turnie. Przykładowo mamy następujący układ, najwyższa para (top pair) z bardzo dobrym kickerem lub para wyższa niż, którakolwiek z kart na stole (overpair), a jeden z graczy decyduje się na podniesienie stawki (raise). Poprzez podniesienie stawki taki gracz komunikuje, daje nam wyraźny sygnał, że nie obawia się naszej najwyższej pary (top pair). W takiej sytuacji, kluczowe znaczenie ma rozpoznanie przeciwnika, jeżeli jest to przewidywalny, dobry gracz przykładowo o charakterystyce tight-aggressive, czy rock (very tight-passive), możemy z dużą dozą prawdopodobieństwa uznać, że zostaliśmy pokonani i rzucić karty. Jeżeli jednak pula jest naprawdę wysoka, możemy zdecydować się na wyrównanie i rzucenie kart, dopiero jeżeli river nie wzmocni naszego układu, gdyż w takim przypadku nasz oponent z pewnością wniesie zakład na river. Jeżeli turn był trzecią kartą w kolorze lub karty komunalne (board) tworzą układ trzech następujących po sobie kart do strita (three-connected) decyzja o rezygnacji z dalszej gry jest bardziej oczywista i łatwiej ją podjąć. Niemniej w wielu przypadkach, decyzja nie będzie oczywista, a kluczowe znaczenie będzie miała nasza wiedza o przeciwniku, gdyż rezygnacja z gry za każdym razem w przypadku podniesienia stawki przez innego gracza na turnie, kiedy mamy najwyższą parę z dobrym kickerem lub overpair nie jest najlepszym rozwiązaniem. Zawsze przed podjęciem decyzji musimy odpowiedzieć sobie na pytanie, jakim graczem jest nasz przeciwnik tight?, loose?, aggressive czy passive?, może to notoryczny bluffer, a może rock?
Należy jednak podkreślić, że w zdecydowanej większości sytuacji, para, nawet tzw. big pocket pair, czyli posiadanie w ręku (bez pomocy kart ze stołu) np. pary asów, króli czy dam w sytuacji, kiedy o pulę walczy więcej, niż dwóch graczy (multi-way pot) i mamy doczynienia z podniesieniem stawki na turnie, najwyższa para nie jest zwycięskim i układem i należy poważnie zastanowić się, czy nie rzucić nawet tak silnych kart jak para asów, czy króli z ręki. Nie są to decyzje łatwe do podjęcia, ale w przypadku właściwej oceny sytuacji pozwolą nam zminimalizować wysokość naszych przegranych. Po raz kolejny motto książki Lee Jones, winning by folding (wygrywanie przez rezygnację z dalszej gry) staje się prawdą godną powtórzenia i zapamiętania przez wszystkich graczy.
